Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2005  Asheega

Afgeschreven - Asheega

De conclusie. Ze is er uit, weet waar ze staat als vrouw. Kent haar weg en schouwt haar verleden. Nog scherper tekent het heden, de dag, het nu. En de toekomst drukt dan weer zwaar dan weer licht en helder tegemoet.
Gebaart, gezoogd, verzorgd, gezorgd. Afgewogen besloten het tij te keren. Welk tij?
Eb en tij zijn een continuüm en geen mens kan daar in keren.
In haar droom ziet ze hoge witte klippen. Een koude die haar naakte lichaam bijna bevriest. Een grote rode deur die ze zonder aarzeling opent. Daarna is er warmte en een nieuw leven.
Ze kijkt om zich heen en ziet te vaak alleen nog de jonge vrouwen.De opgroeiende strakke lijven, de glanzende haren. De stralende ogen, de nog volle lippen. De bollende billen, de nog strakke buiken. De lokroep die ze schreeuwen. En ze ziet de mannen, jong en oud die daar op reageren. En bitter slikt zij het gegeven dat haar tijd voorbij is.
Ze vervloekt de korte tijd die vrouwen gegeven is om in een twintigtal jaren alles voor elkaar te krijgen. Ze scheldt op het mannelijke geslacht dat tot in de doodskist nog kan verwekken. De kracht of de oermacht die ervoor zorgt dat mannen gewoon door kunnen gaan met het behouden van de positie die ze altijd zullen behouden. Ze is kwaad om de machten die niet beïnvloedbaar zijn. En ze kent soms spijt van de keuzes die ze maakte in haar onschuld. Haar destijds behoorlijke dosis naïviteit. Wie vertelt een vrouw dat eens een kind gedragen en gebaard, de vrouwentijd voorbij is. Een kind tekent voor de rest van het leven. Af mens, af vrouw. Moeder zul je zijn. Als een kruis. Een vloek, een smet. Een haven, een huis. De liefde of de band en de binding die er is en blijft met kinderen is sterk. Ze heeft respect voor moeder natuur in deze. En ja, ze zal haar nest verdedigen en bewaken. Ze kan niet anders.En toch. Ze lacht smalend om de jonge mannen die zeggen te vallen voor oudere rijpere vrouwen.
Kinderen geen bezwaar. Nee natuurlijk niet! Want wat wil een moeder nog? Een moeder gaat niet spastisch doen als een man zijn ‘ding’ bij een andere vrouw zoekt. Want haar kern ligt bij haar verantwoordelijkheid. Het nest, de kinderen, ingewijd, uitgebreid gespreid.
Mannen, duh! Mannen zoeken veiligheid en zekerheid. En vooral de zekerheid dat niks hen zal binden. Dus wat is veiliger dan een moeder? En daarna plemp je het zaad in een jonge strakke schoot totdat je ook daar genoeg van hebt. En zo gaat alles door.
Ze kent het stellige voornemen om haar dochter mee te geven wat zij nu weet.
Geloof niet in de korte avonturen van feromonen en hormonen. Geloof alleen in jezelf als mens. Gebruik je vrouw zijn om ergens te komen en wacht in godsnaam met het krijgen van kinderen. Veertig is oud genoeg. Zorg dat je alles alleen kunt doen en maak dat afhankelijkheid in elke of welke vorm dan ook je vijand is. Stoot mannen af die te gemakkelijk knikken en buigen. Die moet je gebruiken om ergens te komen, maar leg daarin niet je hart of gevoel. Dat zuigt je leeg, laat je moe achter. Investeer in kracht en macht, in een toekomst.
Vermijd de illusie van liefde omwille van wat? Omwille het biologische klokje. Elke man zal met liefde en plezier zijn zaad dumpen en daarna de benen nemen. Ware trouw bestaat niet. En dat is ook prima. Ben trouw aan jezelf. Ze voelt soms schuld en schaamte bij haar zoon.
Ook hij zal zijn hormonen laten leiden. Hij brengt zijn dagen kwijlend van verlangen door met zuchten en rukken. Ook hij bezwijkt voor het jonge grietje of de oudere vrouw. En voor hem heeft zij dezelfde boodschap. Doe datgene wat je in beginsel moet doen, met het nodige respect. Klaar. Zij zal hem niet tekenen zoals ze dat bij ‘haar’ mannen doet. Hij is toch haar kind, ze kan hem dat niet aan doen.
Mijn god, het leven is zo simpel, als je de regels van te voren zou kennen.
Dit overpeinzende brengt kleedt zij zich zorgvuldig om. Een zwart eenvoudig setje, het haar in een nonchalant geplukte knot achter in haar nek.
Ze heeft weer een afspraak. Dit keer met een zichzelf hoog achtende snelle jongen van halverwege de dertig jaar. Snelle auto, eigen huis, snelle baan, eenling en met een grote dosis plichtsbesef. En uiteraard de wens van huisje boompje baby en krullende herdershond aan een strakke lijn. Hij is aardig, maar windt haar niet op. Dat is ook niet de reden voor haar keuze om hem toch te zien. Nee. Ze moet met schaamte bekennen dat ze geen andere reden kent dan wraak en frustratie.
Ze traint drie keer per week zeer intensief in de sportclub. Ze gaat op de fiets naar haar werk in het centrum van de stad. Loopt regelmatig met haar kinderen kilometers over het strand.
Maar daarin kan zij haar venijn en woede niet kwijt. Tegenstrijdig. Maar enfin, ze weet waarom ze het doet. Ze heeft wel eens hardop gelachen om haar conclusie; zelf haat. Feitelijk veracht zij haar eigen sekse. Vrouwen, duh!
Ze weet dat ook deze fase zal luwen. En dat het leven een wending krijgt. Maar voor nu staat ze hier en bedenkt hardop wat ze deze aardige zaadlozer zal vertellen zodat hij komt waar zij hem wil hebben. Ook hij heeft de les nog niet door. Niet begrepen en ook volkomen verkeerd voorgelicht. Ze heeft medelijden met hem. Om wat zij met hem gaat doen.
Ze vroeg haar jongere zus of het ziek is wat zij denkt en wat ze gaat doen. ‘Nee hoor, elke vrouw denkt dat, alleen niet iedereen zal er iets mee doen, ik ben wel benieuwd hoe het afloopt. Laat je het me horen?’ Gerust gesteld door die woorden heeft zij haar afspraak gemaakt. Een etentje in een stil restaurant waar haar communicatieve vaardigheden uitstekend naar voren zullen komen en hij ten prooi zal vallen aan zijn ondoordachte spontaniteit.
Ze wil dat hij gaat twijfelen aan alles waarvoor hij denkt te staan. En in het bijzonder twijfel aan zijn eigen zijn. Ze wil dat hij zonder dat hij het weet zijn eigen geslacht voor paal gaat zetten. Amusante spelletjes met een serieuze en scherpe kant. Ze verwacht van deze man dat hij haar niet doorziet. En als hij het ziet is het te laat. Maar haar geweten zal rein zijn.
Hij zal alles bij zichzelf moeten zoeken en ook vinden. Ze denkt dat hij binnen een maand of twee over zijn afgang heen zal zijn. En daarna vrolijk door gaat op de weg die hij al ging.
Gisteren nog kreeg zij een geboortekaartje van een van haar vorige afspraakjes.
Ze heeft een lief wollig roze kaartje terug gestuurd. Met de beste wensen en veel warmte voor de moeder. Aan de man in kwestie heeft zij een korte, maar duidelijke brief geschreven waarin zij hem heeft gezegd het niet in zijn botte hoofd te halen de moeder van zijn kind nu in de steek te laten. ‘Laat haar gaan als zij wenst te gaan, als haar tijd daar is. Maar jij blijft totdat zij gaat en niet eerder dan dat wil ik van jou horen dat je het niet meer kunt of dat je deze illusie hebt verspeeld. Ga jij eerder dan kom ik je persoonlijk de oren wassen.’
Uiteraard heeft zij, nuchter als ze is, oorzaak en gevolg grondig geanalyseerd. Hoe is zij zo geworden? Waar en wanneer en door welke gebeurtenis is zij de grens van vrouw overschreden. Heel eenvoudig, bij de geboorte van haar eerste kind. Nee nog eerder zelfs; bij de conceptie van dat eerste kind. Wacht even, zelfs daarvoor want eerst heeft de gedachte aan een kind en een gezin kunnen nestelen. Ho, ze moet een grens trekken want anders komt het er zo op neer dat haar lot al bezegeld is bij haar geboorte.
Nee, zelfs daarvoor al bij de samensmelting van x en y chromosomen en de geslachtelijke bepaling van haar zijn. Stop, dat gaat te ver. Ze steek een filtersigaret op, opent een klapraam, inhaleert diep. Ze heeft besloten dat haar grensoverschrijdend gedrag is begonnen bij het reguleren van haar mogelijkheid tot ontvangen.
Juist! De geboortebeperkende maatregel. De zwangerschapsvoorkomende hormonale strip die zij juichend en glimmend van plezier op haar veertiende verjaardag ging halen, samen met haar oudere zussen. De huisarts die moest lachen om het gejuich in de wachtkamer. Het uitbundige koor van jonge hoge vrouwenstemmen toen zij haar receptje in ontvangst nam, nadat zij met goed gevolg de noodzakelijke inwendige greepjes had doorstaan.
De apothekersassistente, ook blond en jong, die blozend en giechelend het heilige artikel op de toonbank legde en met bijna overdreven pathos de werking plus gebruiksaanwijzing uit de doeken deed. ‘Goed luisteren hè! Als het fout gaat ben je de gebeten trut!’
Haar moeder, die s’avonds na het drinken van een paar glazen wijn met tranen in haar ogen en een diepe klank in haar anders zo zachte sopraan haar middelste dochter in haar armen sloot. Met de woorden: ‘Welkom in de wereld van verantwoordelijke jonge vrouwen. En de eerste de beste lul die jou kwaad doet krijgt met mij te maken!’
De dag na haar verjaardag heeft zij in een ceremonie met brandende waxinelichtjes en quasi gebeden aan moeder Maria dé heilige maagd en de godin Afrodite de eerste pil geslikt.
Een maand lang voelde zij zich iedere avond bijzonder en groot. ‘Ik ben een jonge verantwoordelijke vrouw omdat ik een hormoonpreparaat slik waardoor ik het heft in handen houd. Yes, I’m good!’
Dat het daarna nog zes maanden duurde voordat zij de beschermende werking kon toetsen, heeft zij later geweten aan haar toch nog licht morele zoektocht naar de juiste eerste seksuele partner. ‘Jezus, ik wist niet dat er meiden bestaan die er geen genoeg van kunnen krijgen zeg’ riep het slachtoffer nadat hij vier uur met haar op de ouderlijke slaapkamer had doorgebracht.
De teleurstelling na die vier uur friemelen en hijgend naakt zoeken was groot.
Was dit nou alles? Zij heeft de jongen in kwestie de kop gek gezeurd met haar afwachting over de werking van de pil. ‘En wat als dat ding het bij ons nou eens niet doet? Wat als er nu, op dit moment, terwijl jij nog het zaad tussen je ballen vandaan moet krabben, een ijverig zaadje zijn weg door het slijm heeft geboord en warm wordt begroet door een van mijn geweldige eicellen die toch is gesprongen?’ Zichzelf bekijkend in de spiegel op de badkamer na het douchen: ‘Wat als nu blijkt dat ik supervrouw ben en ik een vierling krijg?’
De jongen heeft een onhandige kus in haar nek geplakt ‘Je moet je niet zo druk maken joh, natuurlijk werkt die pil!’
Later kreeg zij haar oudste zus, die alles wilde weten, over zich heen ‘Je moet je niet laten neuken zonder condoom trut! Dat had je toch ook zelf kunnen bedenken?’
Ze schiet nu hardop in de lach en drukt haar sigaret uit in de grote glazen asbak. Condooms ja, de eeuwige strijd tussen jongens en meisjes over het wel of niet geoorloofd gebruik van die rubberen meestal onfris ruikende glibberende ballonnen. Aids was toen nog geen onderwerp. Het zal er al zijn geweest, geen twijfel mogelijk. Maar zij heeft de tijd nog gekend dat je een condoom enkel gebruikte omdat je geen ouder wilde worden. ‘Waarom moet hij ook nog een condoom gebruiken? Ik slik dat ding toch al?’ Oudste zus heeft op die vraag uitgebreid verteld over de verschillende geslachtziektes. Waarna ze een week lang iedere dag vier keer is gaan douchen omdat ze voor zich zag hoe uitgerekend zij na een ontmaagding gelijk syfilis, platjes en een schimmel op heeft gelopen.
Dat is allemaal niet gebeurd. God dank heeft zij nooit een geslachtsziekte opgelopen. En ook aids is aan haar voorbij gegaan. Misschien juist dankzij het gegeven dat moederschap haar pad is geworden. Haar gsm zoemt zijn stupide ring-tone.
Het is haar jongste zus die van haar oudste zus heeft gehoord dat zij weer eens haar messen heeft geslepen. ‘Ben je wel voorzichtig? De vorige keer liep het ook maar net goed af hé. En je laat je mobieltje aan staan, ook al zit je midden in een Opera. En als je dan toch zonodig seks moet hebben, vergeet nou es niet om die ''stempel'' te gebruiken ja!’
‘Ja lieverd, ik laat mijn gsm aanstaan en jij belt mij maar als jij denkt met je vooruitziende intuïtie, dat het mis gaat oké?’ Waar is het ‘’keurmerk’’ gebleven? De vorige keer heeft de man in kwestie de inktgeur geroken en haar uit zijn huis gezet. ‘Jij bent echt compleet gestoord weet je dat? Dat vrouwen en mannen elkaar soms niet mogen snap ik volkomen, maar om ze te brandmerken zodat ze voor god weet hoe lang met een rode penis rondlopen? Gestoord ben je! Eruit!’ Hardop lachend heeft ze toen een taxi besteld en daarna de chauffeur uitgebreid geïnformeerd over de werking van de inkt.
Die man had in ieder geval gevoel voor humor. Hij vond het de grap van de eeuw ‘Er liepen in deze omgeving dus 40 mannen rond met een rode piemel? Hahaha Briljant!’
De ‘inkt’ die ze gebruikt om het edelste mannelijke deel rood te kleuren bestaat uit een mix van roet en henna. Rode henna natuurlijk! Zwarte henna is een gemeen goedje. Prima voor een haarkleuring. Maar op de huid toegepast kan de henna blijvende schade aanrichten. En zo pervers is zij nu ook weer niet. Toegeven, zelfs zij kan genieten van een penis en zijn bezitter. Dan verdwijnt haar wrok en smelt het morele harnas. Wat zij dan weer als een ‘moment van zwakheid’ betitelt. ‘Heb je weer Adam en Eva gespeeld zusje? Jij bent ook in en in slecht hé’ smaalt haar oudste zus met een grote lach om haar mond. Waarop zij quasi verontwaardigd haar vreselijke zwakte goed praat: ‘Ook een vrouw van mijn kaliber heeft vleselijke warmte nodig. Je had mijn baarmoeder moeten horen joh. Daar zit de goddelijke spot, nee minder diep, ja daar’ Mijn god, de geneugten van een door derden veroorzaakt diep lang orgasme wegen soms zwaarder dan de krampachtig in stand gehouden moraal van haar verhaal. Krampachtig: de voor na laatste ontmoeting ontaarde in een heftig waanzinnig warm weekend waarna zij drie dagen haar ene been niet voor het andere kon zetten zonder hardop te kreunen. En in dat ‘geval’ is zij inderdaad vergeten om den penis rood te kleuren. Vergeten? Tot haar grote schrik bespeurde zij scheurtjes en een gapende kier in haar ijzeren schild. Zij wilde de man in kwestie helemaal niet besmeuren of vermeend kwaadaardig brandmerken.
‘Oei, oei, oei meisje’ mompelde haar moeder die haar vroeg naar haar vreemde waggelende gang. ‘Kijk maar uit, straks ga je weer geloven in de mens die man heet!’
Zelfs haar kinderen betrapten haar op de eendenpas waarna haar dochter vrolijk gillend een week lang haar moeder toe zong: ‘Mama is verliefd!’
‘Nee, Mama is niet verliefd!’ Haar zoon bracht de vreemde manier van lopen niet in verband met verliefdheid. Stom verbaast en enigszins gegeneerd volgde: ‘Mama, neuken vrouwen van jouw leeftijd nog?’ Kinderen, duh! Mopperend op zichzelf en met een rode schaamte heeft zij de man in kwestie uit haar hoofd verbannen. Ze wil het harnas in stand houden.
Ze steekt haar hoofd uit het raam en ademt de scherpe vrieslucht in. Een lichte sneeuwbui kleurt de stad fris wit en schoont alles wat lelijk is. Met een klap sluit ze het raam. Lekker, een echte winter. Over rood gesproken; Ze duikt haar zwarte werktas in op zoek naar haar persoonlijke agenda. December, 21 december, ze moet toch een keer ongesteld worden? Haar buik kent rond die dagen een harde strakke bol en het humeur scherpt tot onaangename botheid.
Fronsend bladert ze snel terug naar een maand eerder. Ja, daar staat het toch. Roze omcirkelt met een felgeel grijnzend maantje erbij: ‘Ongesteld, Dank u heilige maagd en alle andere vrouwen die mij maandelijks, jaarlijks, eeuwig voor zijn gegaan in de cyclus’
Licht bezorgd fronst de rimpel dieper als ze haar hand over haar buik laat glijden.
Verdomme, die is toch bol en strak? Een lichte paniek schiet door haar heen als ze constateert dat haar buik helemaal niet strak is. Strak? Dit voelt eerder aan als een zachte warme veilig rekkende pudding! De paniekgevoelens nemen toe en ze trekt snel haar jurk en bh uit. Nu hardop vloekend bekijkt ze haar tepels en peilt de omvang van haar minimale cup C.
Hm, lijken haar tepels nu bruiner dan roze? Striemen tekenen zich om haar borsten, ze vond haar bh al zo strak zitten. En heel langzaam rijst een sterk vermoeden. Traag dringt het bewustzijn zich op aan haar tegenstribbelend brein. – Het continuüm van eb en tij – Ze grijpt naar de telefoon, toetst automatisch het nummer van haar jongste zus.
‘Hey Zus, is het penis kleuren nu al gedaan? Dat is lekker snel’
Ze kan geen woorden vinden en na een lange stilte waarin haar zus bezorgd informeert naar verkrachting, aanranding, per ongeluk vermoorden van een onschuldige man, stamelt ze: ‘Geen rode tatoeages meer zusje, Zwanger, duh!’ Afgeschreven.

Afgeschreven © Asheega

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2005  Asheega