Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2009  Bianca Glasbergen

Internet en zo - Bianca Glasbergen

Internet is een prachtige uitvinding. Alles wat je maar kan bedenken, is er te vinden. Spelletjes, informatie, hele boekverslagen enzovoorts. Tegenwoordig zijn profielen- en datingsites erg 'in'; je inbox wordt ermee volgespamd. Na weet ik veel hoeveel uitnodigingen ben ik vorig jaar 'aan de Hyves' gegaan. Ik heb er geen spijt van; ik heb een hoop oude klasgenoten, kennissen en vrienden terug gevonden en door een simpele krabbel te plaatsen, blijf je met elkaar in contact.

Na Hyves ben ik nog voor tientallen profielensites uitgenodigd en uit irritatie heb ik er uiteindelijk een paar geaccepteerd. Met de helft heb ik niks gedaan, van een kwart ben ik de naam van de website vergeten en van de rest krijg ik plotseling veel berichtjes. Nu moet ik zeggen dat ik dol ben op berichten, hoor. Maar zoals eerder gezegd, kun je op internet alles vinden, waaronder dus ook pornografie et cetera. Het zou niet zo'n probleem zijn, als mensen het verschil tussen profielensites, datingsites en pornosites gewoon konden onthouden. Als ik op één site mijn naam invul, betekent dat nog niet gelijk dat ik met half Nederland wil afspreken.

Laatst kreeg ik ineens een notificatie van een profielensite waar ik me lang geleden had aangemeld; iemand had een bericht achtergelaten voor me. Er ging nog niet direct een lampje branden, maar toen ik op de link in de e-mail klikte, kwam de achtergrond van de site me wel bekend voor. Het bleek trouwens dat ik meerdere berichten had gekregen; vast eerder al genegeerd.
Afijn, ik kreeg de raarste berichten. Serieus; ik had alleen mijn voornaam ingevuld, en je ziet de eerste letter van mijn achternaam. Hoe, in hemelsnaam, kan iemand er dan zo zeker van zijn dat hij 'van me houdt'? Dat was het raarste nog niet.

Ik kreeg ook wel normale berichten; waar ik vandaan kwam, hoe oud ik was, of ik student ben of al aan het werk, dat soort dingen. Heel gezellig. Leuk genoeg om op MSN te hebben? Sommigen wel. Leuk genoeg om mee te cammen? Tja, ik had van sommigen nog geen foto gezien op de site, dus waarom niet. Valt dan weer tegen als je ineens tegen een geslachtsdeel aan moet praten. Weg ermee, dus.

Dan de berichten over zogenaamde 'seksdates'. Volgens onze grote onbekenden scheen het heel spannend te zijn om met iemand af te spreken, er een avondje goed tegenaan te gaan en vervolgens elkaar nooit meer te zien. Vast wel. Sommigen boden ook geld.
Mijn reacties waren verschillend; sommigen schold ik de huid vol, anderen negeerde ik, en weer andere personen besloot ik heel 'subtiel' te beledigen, waardoor ze me niet meer aanspraken. Voelde ook wel goed, moet ik zeggen.

Na een periode de berichten weer genegeerd te hebben, kwam er iemand met het bericht dat ik vierhonderdenvijftig euro zou krijgen, als we onze seksdate zouden gaan filmen. Nou, dat kon ik natuurlijk niet afslaan; vierhonderdenvijftig euro is tenslotte een hoop geld. We spraken af bij het centraal station van Den Haag; voor ons allebei makkelijk bereikbaar. Ter herkenning zouden we beiden – hoe cliché – een rode roos meenemen.
Goed; afspraak gemaakt. Volgend bericht.

Leuk, nog iemand die wilde afspreken. Deze bood ook een hoop geld. Dat zou makkelijk verdienen worden voor me. Hij woonde niet vlakbij mij in de buurt (en ik ging toch écht niet helemaal naar Meppel), dus hij moest een eindje reizen. Vond hij niet erg; je zegt wat dingen die een man totaal kunnen opwinden en hij doet alles voor je.

"Wat dacht je van Den Haag Centraal?" mailde ik hem. "En dan brengen we een rode roos mee om elkaar te herkennen."
"Is goed," kreeg ik terug, "zie je daar op de afgesproken tijd."

Helaas voor de tortelduifjes kon ik er niet bij zijn op de tijd dat zij uit de kast zouden komen; ik moest werken die dag. Voor zes euro en vijftig cent per uur.

Internet en zo © Bianca Glasbergen

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2009  Bianca Glasbergen