Strandjutten
Het vroeger van mijn ouders is verworden tot een doorzichtig ik heb je lief op vergeeld papier. Doffe tinten, een verkeerde hoek de voortekens van een toekomst en de belichting faalde.
Hier op deze bladzijde leven ze nog in discotheken van landen waar nu oorlog woedt. Niemand die dat toen vermoedde. De wind stond gunstig en de zee vermaalde angst tot schelpenzand.
Het zwanenmeer
Een zeldzame middag waarop het laatste streepje te laag was voor opstandig kwik. Er viel er niets te leren en je bovenlip smaakte naar zoute drop. Het water uit de slang spoot oude verhalen en je mondhoeken schoon.
De tegels werden een stille zee die de zonnestralen waarin wij baadden overwon door lang genoeg te blijven.
Niemand vroeg naar tijd, dit waterballet was een waas van spel en mooi en eeuwigheid en je wilde gooien met ballonnen. Pas later toen iemand zonder geweten met wrede handen de stop uit het bad had getrokken,
vernomen wij dat de bel moest zijn verdronken in een oceaan vol geluid van golf en waterkolk.
|