Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Kim Triesscheijn

Gedichten - Kim Triesscheijn

Vergrootglas

Kijk, de vis bevriest
bijna in zijn

kom

ga zitten.

Dit is weer waar we waren
maar dan een jaar erna

spreek ik een taal
die ik nog niet ken
vertel jij je verhaal van
wat je de wereld brengt

Al begrijp ik het niet
helemaal, dit dromen

ergens is het gekomen
en ooit stopt het wel
dit spel met woorden
dit wat wil ik worden

als alles kan
wat je kiest.

De regen slaat
tegen het aquarium van
onze gedachten

en we heffen het glas wijn
op dat we dus ook kunnen
wachten

tot later

als we groot zijn.

Haar

Je haren
waren

altijd kort
en toch zo lang

dat ze pluk
voor pluk
stuk

kunnen gaan.

Om als sneeuwvlokken
door je schouders
te worden opgevangen,

nog even blijven

hangen

maar toch weer,

zonder pardon,
neerdalen

tot onder de grond.

Gedichten © Kim Triesscheijn

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Kim Triesscheijn