Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Sandra Bernart  Beoordeling Klappers

Beoordeling Parasieten - Sandra Bernart door Gerard Klappers

Er zit iets vreemds is dit verhaal. Er zit een parallel in hoe het verhaal verloopt en hoe ik het als lezer beleefd heb. In het verhaal zit de hoofdpersoon in alle rust te genieten van het oerwoud tot hij opeens gestoord wordt door een groepje rumoerige toeristen en als lezer beleefde ik precies hetzelfde. Ik voelde me ook op een vervelende manier gestoord. Aan de ene kant is dat goed omdat je als lezer voelt wat de hoofdpersoon voelt, maar de storing zit ook in de schrijfstijl die vanaf dit moment ineens anders wordt.
Het verhaal begint sterk, ondanks dat er niet veel spectaculairs te beleven valt. We zien door de ogen van de man het oerwoud en de dieren en volgen minutieus zijn bewegingen. Toch boeit het, omdat je als lezer het oerwoud ook daadwerkelijk voor je ziet. Dit is een groot compliment aan de schrijfster. 
Minder wordt het als de toeristen in beeld komen. De lezer, die daarvoor heerlijk wiegde op het ritme van de zinnen wordt ineens wakker geschud door een stijlverandering. De stijl wordt ineens directer, explicieter, harder zelfs.
Neem een expliciete toevoeging als : Verdomme, die klotetoeristen. Deze kan beter achterwege gelaten worden. Het was voor de lezer al duidelijk hoe hij daarover dacht. Hetzelfde geldt voor de zin: Jemig, wat een dom wicht. en zo zitten er meer zinnen in. Show, don’t tell, heet dit principe en het is prima inzichtelijk voor de lezer dus het verhaal zou aan kracht winnen als al dit soort overbodigheden eruit geschrapt worden. 
Uiteindelijk eindigt het verhaal weer net zoals het begonnen is; met een prachtige beschrijving van de omgeving. Dat gedoe met die parasieten in zijn arm vind ik persoonlijk wat te ver en te nadrukkelijk gezocht.
Wat ik mis is het waarom van dit verhaal. De hoofdpersoon wordt gestoord door toeristen die hij, ondanks dat hij er last van heeft, toch ook nodig blijkt te hebben. Nou en? vraag ik me dan af. Zo gaan die dingen. Ik mis de clou. Dat komt ook doordat de hoofdpersoon geen ontwikkeling meemaakt. Hij is op het einde nog precies hetzelfde als in het begin doordat er een cyclus beschreven wordt. Dit verhaal kan zich blijven herhalen want als deze toeristen weer weg zijn komen er weer anderen.
Als verhaal vind ik Parasieten inhoudelijk dus niet zo sterk. Nog niet, zou ik willen zeggen, want Sandra Bernart toont in dit verhaal ook aan dat ze wel degelijk goed kan schrijven. Het talent om prachtig beeldend ingetogen proza te schrijver is zeker aanwezig. Het zou zonde zijn als deze kant van haar schrijversschap niet verder ontwikkelt zou worden.


September 2010, Gerard Klappers

Beoordeling Parasieten - Sandra Bernart door Gerard Klappers

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Sandra Bernart  Beoordeling Klappers