Homepage Schrijversweb Schrijversweb 2003 Martin Buytendijk
De eerste keer - Martin Buytendijk
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Drukte en chaos alom. Enkele terloopse blikken kruisen de mijne maar verder is er niets dat duid op interresse. Vrijwel iedereen heeft haast en is bezig met zijn of haar eigen ding. Van de ogenschijnlijke rust die het knusse gebouw buiten aan de Amsterdamse gracht uitstraalt blijft eenmaal binnen niets over. De ruimte, van zo'n vijftig vierkante meter, is gevuld met computers, monitors, bureaus en vijftien hyperactieve mensen die op het eerste gezicht alles behalve een georganiseerde indruk maken. Een verkreukelde vrouw op hoge hakken komt langs sprinten, drukt me een kop automaatkoffie in mijn handen en zegt me te gaan zitten.
'Goedemorgen', zegt een magere jongen gehuld in trainingsbroek en los t-shirt, 'Ik ben Marcel de, hoofdredacteur ', een slappe hand volgt. 'Je kunt daar gaan zitten'. Dat was de laatste sociale interactie die de komende uren plaats zou vinden.
Eenmaal plaatsgenomen achter een bureau rest er geen andere keuze dan volledige overgave aan de woelige chaos. 'Bel jij even de officier van justitie in Nijmegen over dat ongeval!' Heb je dat stuk al af! Zijn er dooien bij gevallen, nee? Dan niet over schrijven'. De communicatie lijnen zijn kort en snel. Er is hier geen tijd voor aardigheden. Als het geluid van een oude, zware dieselmotor vormt het getetter van de mensen zich tot een dikke zwarte dynamische brei, die elke vierkante centimeter van de ruimte onophoudelijk blijft vullen. De brei slokt je op en waar eerst alleen maar chaos leek te heersen is nu het ritmische gebonk van een geolide nieuwsfabriek te horen.
Binnen deze muren gelden andere regels. De mensen hier zouden elkaar op straat waarschijnlijk niet eens groeten maar eenmaal achter het bureau handelt men hier in dienst van het nieuwscollectief. Culturele, maatschappelijke en sociale verschillen bestaan hier niet. Terwijl een verjaarde hippie driftig telefoneert met de fractievoorzitter van de VVD werpt een keurige jongeman in pak een kritische blik op een artikel over Madonna's hartewens om nog een kind te baren. En terwijl een oude rot in het journalistieke vak zijn kalende hoofd breekt over hoe je het woord gedownloaded schrijft zit een pas uit de schoot geworpen student zich af te vragen hoe hij de woordvoerder van de commissaris van de Koningin te spreken kan krijgen.
Na een tijdje wordt duidelijk waar het allemaal om gaat. Een jonge vrouw met diep uitgekerfde wallen onder haar wijdopengesperde ogen smijt de hoorn op de haak. Haar enthousiasme nauwlijks in bewang houdend verteld ze haar nieuws aan de radio-nieuwslezeres, die op haar beurt druk begint te tikken. 'het moet mee in de uitzending, het moet mee!'. De nieuwslezeres rent weg naar een klein hokje dat achteraf de radiostudio blijkt te zijn. Ze heeft het laatste nieuws over de rechtszaak van Folkert van de Graaf als eerste in de uitzending. 'Sneller dan het ANP!, roept de vrouw met de wallen trots. Iedereen lijkt haar blijdschap te delen, een enthousiast gemurmel laat even van zich horen.
Zeven uur, veertien sigaretten en drie liter koffie verder is het voorbij. De eerste dienst zit er op. De krioelende mensenmassa gaat onverstoorbaar verder. Even bruut als de brei mij tot zich nam spuugt ze me nu weer uit. Versuft leun ik achterover in mijn bureaustoel. Terwijl ik me afvraag waar al deze dwaasheid goed voor zou kunnen zijn komt Marcel aan mijn bureau staan. 'Je hebt het naar je zin gehad?' vraagt hij met een grimas op zijn gezicht. Zonder het zelf te begrijpen kon ik niet anders dan instemmend antwoorden
De eerste keer © Martin Buytendijk
Homepage Schrijversweb Schrijversweb 2003 Martin Buytendijk