Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2005  Mira Borghs

Gedichten - Mira Borghs

Banket der liefde

Eerst zacht, stil verkennend
Brachten ons korter bij elkaar.
Dan springen als woeste beesten,
proevend van elkaar.

Mijn ogen uitgerukt
Mijn tong verslonden
Mijn hart in stukken
Een waar festijn.

Daarna niet meer dan geraamten
Op een bed van verdriet
Waarbinnen gevangen de zielen.

Uiteindelijk zwemmen naar het licht
Nieuw vlees en een hart ontvangen
Om aan een nieuw banket te beginnen.

Haar schilderijen

Haar schilderijen hangen op in het museum,
schreeuwende landschappen en verhalen.
In de grootste spot, die haast verblindt,
leeft een gezicht met zwarte ogen die staren.

Haar minnaar komt er elke dag,
zit verstard op een bank,
en observeert de vierkanten aan de muren,
de poorten naar haar ziel.

Zij leeft in elk portret en ontwaakt bij zijn aanblik,
zijn ogen gericht op haar vloeiende penstreken.
Hij streelt haar potloodlijnen, haar kleuren en vormen,
die reizen als planeten in haar universum.

Zij leeft in hem, hij leeft in haar.
Zij leven voor elkaar.

Mijn kind dat slaapt

Mijn psychose slaapt,
door de pilletjes opgezogen.
Een sluimerende slaap,
waarin ik gebogen.

Mijn buikje is rond,
dik door de pilletjes gemaakt.
Mijn binnenste aangeraakt
en bevallen van iets ongezond.

Gedichten © Mira Borghs

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2005  Mira Borghs