Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2009  Tessa Chatrou

De Franse les - Tessa Chatrou

Ze heet mevr. Schrama. We noemen haar mevr. Schaamhaar.

Wat zou schaamhaar zijn in het Frans? Vast niet cheveux honteux. Niet dat we ooit zulke woorden moeten leren. Onze lijsten bestaan over het algemeen uit beschaafde, en vooral ook nuttige woorden. 'Waar is het postkantoor?' 'Heeft u nog een kamer vrij?' Dat soort dingen. Denk maar niet dat we ooit iets interessants leren hier. Het is voornamelijk erg nuttig.

Bimbo nummer 2 steekt haar hand op. Hoe kan het ook anders. Ze heeft haar neus al minstens 2 uur niet meer gepoederd. "Je peux aller au wc?" De klas lacht. Ha-ha. "Bien sûr tu peux aller aux toilettes, vas-y ", mompelt Schaamhaar.

Eigenlijk is het wel een beetje zielig. Ze weet natuurlijk dondersgoed dat ze niemand een plezier doet met haar bijvoeglijke-naamwoorden-die-vóór-het-zelfstandig-naamwoord-komen. Nou ja, niemand behalve één. Uiteraard is Slimme Stella één en al oor. Slimme Aanstella vind ik een betere naam. Of Slimme Slijmbal, 't is maar hoe je het bekijkt. Stella is zo'n meisje dat bolletjes in plaats van puntjes op de i zet. Ik heb haar zelfs een keer betrapt op een schattig madeliefje. Dat deden wij in groep 5 al niet meer, Stella. Zou zoiets niet strafbaar zijn ofzo? Altijd dat potje typex op d'r bureau. Of 'correctievloeistof', zoals ze het zelf zou noemen. Waar ze het voor gebruikt weet ik niet, want Stella maakt nooit een fout.

Schaamhaar staat op en loopt naar het bord. Ze zal wel gemerkt hebben dat geen hond nog oplet, want ze laat de bijvoeglijke-naamwoorden-die-vóór-het-zelfstandig-naamwoord-komen voor wat ze zijn. Waarschijnlijk zal ze nu een poging ondernemen onze aandacht te vangen, door iets te zoeken dat 'meer aansluit bij de leefwereld van de leerlingen'. Dat is de fout die alle docenten maken. Denken dat ze weten wat er bij ons leeft.

"Wie kent er nog een Frans liedje?" vraagt Schaamhaar met het schaamrood op haar kaken. Ja hoor, ik had gelijk. Een poging tot toenadering. Je zult zien dat niemand zin heeft om mee te doen, en dat we dan de rest van de les zoet zijn met het luisteren naar oudbakken chansons. Alsof je ons blij maakt met het gejammer van Jacques Je-weet-wel.

Ik zou natuurlijk mijn hand op kunnen steken, en vertellen over de cassettebandjes van mijn vader. Mijn vader is dol op Franse muziek, maar daar heeft 'ie zo zijn eigen redenen voor. Waarom leren ze je dat niet op school, dat je vader 'm smeert als je moeder even niet oplet? En dat 'ie er dan vandoor gaat met een Française die hij op een bedrijfsuitje heeft ontmoet? Ik denk dat Schaamhaar zich de pleures schrikt als ik vertel dat ik bij Je t'aime, moi non plus van Gainsbourg altijd moet denken aan de kreun- en hijggeluiden van mijn vader.

Stella veert op: dit is hét moment om een wit voetje te halen. Ze steekt niet eens haar hand in de lucht, maar begint acuut een verhaal af te steken over een Franse LP die ze op een rommelmarkt in Gent heeft gekocht, en die ze helemaal grijs heeft gedraaid. Ze noemt een artiest waarvan ik nog nooit heb gehoord. Ik verdenk haar d'r van zomaar een naam te verzinnen, om indruk te maken op de klas. Stéphanie Bonnefille, zo heet toch niemand?

Eigenlijk ben ik best goed in Frans. Ik weet best hoe ik avoir en être moet vervoegen, en een fatsoenlijke zin formuleren lukt me ook nog wel. Het probleem is alleen dat ik door die Franse slet van m'n vader gewoon een hekel heb gekregen aan alles wat met Frankrijk te maken heeft. Behalve aan French kissing misschien. En rode wijn. Maar ja, ze gaan je echt niet op een proefwerk vragen hoe standje soixante-neuf precies moet. Jammer eigenlijk.

"Ik zal jullie een beetje helpen. Wie heeft er al eens ooit van Jacques Brel gehoord?"
Zie je wel, ik wist het! Altijd weer die verrekte Belg. Ik mag hopen dat Schaamhaar het niet waagt Ne me quitte pas te gaan zingen, want dan ben ik weg.
Dat had mijn moeder voor papa moeten zingen toen 'ie bezig was zijn koffers te pakken. Misschien was 'ie dan wel gebleven, misschien waren we wel weer gelukkig geworden. Aan Meneer Brel kan het in ieder geval niet liggen. Verlaat me niet, verlaat me niet, verlaat me niet. Ik kan dat nummer niet meer horen.

Bimbo nummer 2 komt de klas weer in. Haar dicht geplamuurde gezicht staat op onweer. Misschien is ze opnieuw gedumpt door haar vriendje, dat eikeltje op die scooter. Of misschien heeft ze wel gewoon geen zin in de verwoede pogingen van Schaamhaar om de les op te leuken, dat kan ook.

"We doen even een rondje. Wie gaan er allemaal naar Frankrijk op vakantie dit jaar?"
Nancy natuurlijk. En homo-Herman. Stella gaat een paar weken naar Cambridge, om een taalcursus te volgen op de universiteit.
Wat moet ik nou toch in godsnaam zeggen? Dat mijn moeder me heeft verplicht om 2 weken naar papa te gaan, ook al wil ze het liefst dat ik met haar meega naar Zeeland? "Het blijft toch je vader" zegt ze dan. Mijn vader, ammehoela. Mijn vader is een eikel, en dat weet mama ook.

Fuck, heeft ze het nou tegen mij? Ze heeft het godverdomme tegen mij! De hele klas kijkt me aan, ze verwachten dat ik antwoord geef. Bimbo 1 en 2 zitten al te gniffelen.
Oké, dat was het dan. Nu zullen ze het krijgen ook.

"Sara, vertel eens, ga jij nog naar Frankrijk deze zomer?"
"Ja mevrouw Schrama, ik ga inderdaad nog naar Frankrijk deze zomer. Ik ga gezellig naar mijn vader en zijn Franse slet. U moet weten dat papa een Française neukt, en dat ik daarom nu 2 weken in de Dordogne mag kamperen. Gaat u nog naar Frankrijk deze zomer?"

De bel gaat. Doodse stilte. Iedereen blijft zitten en kijkt me aan of ik van Mars kom.
Ik sta op en slenter de klas uit. Mevr. Schaamhaar en de rest van de klas in verbijstering achterlatend.

Was het toch nog een interessante les.

De Franse les © Tessa Chatrou

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2009  Tessa Chatrou