Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2017  Tineke van Roozendaal

Was - Tineke van Roozendaal

Ze krijgt de deur niet open. Nog een keer, nog een keer. Ze haalt de kaart door de gleuf, ziet eerst een roodlampje, maar er gebeurt niets. Ze loopt naar de receptie, vier trappen af. Ze bedenkt dat dit goed is voor haar conditie en goed tegen de zenuwen. Zou het ooit wennen?
De receptioniste pakt een andere kaart. Hiermee zou het nu toch moeten lukken. Ze loopt weer de trappen op naar de vierde verdieping. Enigszins hijgend komt ze bij kamer 401. Het is de kamer helemaal aan het einde van de gang. Een nieuwe kaart, een nieuwe poging. Kaart in de gleuf. Niets. Nogmaals kaart in de gleuf, maar dan andersom. Niets. Geen lampje, geen klik. Niets.
Ze loopt terug naar de receptie met een rood hoofd van inspanning maar ook van schaamte. De receptioniste loopt nu mee naar boven. Trappen op, gang door. Ze duwt de kaart kort maar krachtig in de gleuf. Groen lampje, deur is open. Ze bedankt de receptioniste en zegt dat ze kennelijk niet zo handig is. De receptioniste lacht en draait zich om.
Ze duwt de deur open en stapt de kamer in. Een groot tweepersoons bed, een badkamertje, een tv en een smal bureautje. Geen balkon. Geen gemakkelijke stoel. Ze zal het hiermee moeten doen. Haar tas zet ze onder het bureau. Zijn er handdoeken? Ja in de badkamer hangen grote witte handdoeken. Eerst maar eens douchen. Ze heeft het zweet op haar rug. Angstzweet? Is het de overgang? Komt het door het traplopen?
Arnon Grunberg heeft als regel ingesteld dat hij nooit met zijn huidige vriendin in een hotelkamer slaapt waar hij met een andere vriendin of date is geweest. Althans dat heeft zijn vriendin bedongen. Ze vindt dat een goed idee.

Een half uur later hoort ze katten miauwen. Haar telefoon. Zij staat op de parkeerplaats en vraagt welke kamer ze moet hebben.
Er wordt geklopt. Ze doet open. Een lange slanke vrouw staat voor haar deur. Heldere ogen. Ze is aangenaam verrast. Het kon minder, zouden ze op het dorp zeggen. Ze stelt zich voor en vraagt de vrouw binnen te komen. Patty gaat op het bed zitten en doet haar ballerina’s uit. Haar tas legt ze naast zich neer. Zij heeft haar kimono losjes om haar lichaam hangen en ze nodigt Patty uit om zich op te frissen in de piepkleine badkamer. Ze schenkt een glas van de witte wijn in die ze heeft meegenomen van huis. De wijnglazen nam ze ook mee. Wie A zegt moet ook B zeggen, schiet door haar hoofd. Het is zo lang geleden en nog nooit deed ze het met een vrouw. Haar man is nu vijf jaar dood en al die tijd had ze geen belangstelling voor seks. De relatie met Pieter was goed en fijn geweest. Zijn plotselinge dood had haar verlamd. Hoe had ze het in haar hoofd gehaald om op deze advertentie te reageren? Een opwelling was het geweest. Ze had het er met niemand over gehad. Niemand had in al die jaren ook gevraagd hoe het voor haar was zonder het lichamelijke, zonder seks. Met de openheid onder vrienden en familie valt het dus wel mee. Het is geen onderwerp, wel of geen seks. Ze weet ook niet of bevriende stellen nog seks hebben bijvoorbeeld. Van een vriendin weet ze dat de seks tijdens de overgang niet te doen was. Zij sprak er open over. Van een ander stel vermoedt ze dat ze al jaren geen seks meer hebben. En van sommigen kan ze zich niet voorstellen dat ze ooit seks hebben of hebben gehad, net zoals ze zich dat van haar ouders nooit heeft kunnen voorstellen.
Patty komt uit de badkamer en heeft een handdoek omgeslagen. Een witte handdoek die mooi afsteekt tegen haar donkere huid. Ze reikt Patty het glas aan en ze gaan naast elkaar op het bed zitten. Patty is ervaren. Ze reikt Patty de envelop aan, die Patty in haar tas stopt. Vanaf dit moment neemt Patty, die ook Mara heet, de leiding. Patty haalt massageolie uit haar tas en doekjes.
Ze laat zich verwennen. Haar lichaam komt tot leven. Ze probeert te ontspannen net als aan het einde van de yogales, waarbij ze haar gedachten loslaat. Ze neemt zich voor het te laten gebeuren. Ze hoeft even niets. Geen orgasme faken. Gewoon zijn.

Dan gaat weer haar telefoon. “Ha, mam, zou ik even bij jou mijn was mogen doen?”. Het is haar zoon die net uit het studentenhuis is verhuisd naar een heuse woning.

Was - Tineke van Roozendaal

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2017  Tineke van Roozendaal