Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2012  Chris Huinder  Beoordeling Vlaming

Beoordeling Bij gebrek aan bewijs - Chris Huinder door Maja Vlaming

Het winnende verhaal heeft een interessant thema uitgewerkt: klassenjustitie.
We beleven dit vanuit het gezichtspunt van jeugdrechter Irene. Ze is een avondje naar de film met haar griffier en goede vriendin Helena, maar heeft moeite om ervan te genieten. Ze moet steeds terug denken aan haar rechtszaak eerder die dag. Tandenknarsend sprak zij twee tienerjongens vrij van vandalisme, ook al wist ze zeker dat zij schuldig waren. Op hun vrijspraak reageerden de jongens ook nog eens onderkoeld: de heren hadden niet anders verwacht, omdat zij uit een gefortuneerde familie kwamen met geslepen advocaten. Ook hun arrogante ouders vonden het vanzelfsprekend dat ze er mee weg kwamen.
Tot Irene's ergernis komt ze die ouders tegen in de bioscoop. De vader spreekt haar aan en wrijft alles er nog even in. Zij beklaagt zich erover bij Helena en de twee denken terug aan een andere zaak, waarin Irene wel iemand kon veroordelen voor vandalisme. Dat was een in wezen aardig meisje, dat na doorvragen schuldbewust bekend had. Zij had geen rijke ouders met topadvocaten gehad.
Op het eind van het verhaal, bij het verlaten van de bioscoop, krijgt Irene de kans om haar frustratie te botvieren: ze loopt langs de patserige auto van de vader en maakt er een lange kras in met haar diamanten ring.

Laat ik beginnen met het einde dat ik in twee woorden kan omschrijven: verrassend en bevredigend. De bad guys worden toch nog aangepakt en daar is mooi naar toe gewerkt door de toenemende frustratie van Irene te tonen. De lezer gelooft het echt, dat een nette rechter met haar peperdure ring een auto bekrast.
Het beviel me ook dat de ring een element in het verhaal is, dat telkens terugkomt. Tijdens de rechtszaak draait Irene er voortdurend mee - een teken van ergernis over het feit dat ze de schuldigen niet kan straffen - en op het eind gebruikt ze de ring om alsnog straf uit te delen. Goed gevonden!
Ook de opbouw van het verhaal vind ik interessant. Het verhaalheden wisselt af met flashbacks, waarin stukje bij beetje wordt ontsluierd waarom Irene zo gefrustreerd is. Het bouwt mooi op naar de ontknoping aan het eind.

Wat ik minder aan het verhaal vind, is dat er zinnen in staan die niet goed 'lopen.' Dat ligt onder meer aan de zinsvolgorde, zo zegt Helena tegen Irene: 'Je kromt veel je smalle rug.' Ik zou daar: 'Je kromt je smalle rug veel' van maken, dat klinkt natuurlijker.
Een ander voorbeeld: 'Die krijgen van me met een milde straf een kans om hun gedrag te verbeteren.' De zin is slecht te volgen (als je hem voorleest is dat helemaal duidelijk).
Soms zit het hem in een detail: '...zonder het wetboek erop te hoeven na te slaan.' Die tweede 'te' weglaten, maakt dat de zin beter klinkt.

Een ander minpuntje vind ik de soms overdreven beschrijvingen, met name aan het begin. De helft van de eerste alinea bestaat uit de beschrijving van iemands verschijning:
'Mijn donkerblauwe jurk van overdag had ik vervangen door een zwarte geplooide broek en een zwart heuptasje met een smalle witte kraag over een crèmekleurige, zijden blouse...' Wat teveel van het goede, terwijl juist het begin perfect moet zijn om de lezer te binden.
En het zou zonde zijn als de lezer 'Bij gebrek aan bewijs' niet uitleest. Ik vind het namelijk een boeiend verhaal, dat naarmate het vordert steeds meer aan kracht wint, om op het eind een lach op je gezicht te toveren.


Januari 2013, Maja Vlaming

Beoordeling Bij gebrek aan bewijs - Chris Huinder door Maja Vlaming

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2012  Chris Huinder  Beoordeling Vlaming