Afstand en nabijheid
Je kokette glimlach leek me eerst de mijne maar een tweede blik toonde me het schuchtere verschil om in jouw ogen toch ook weer mijn onzekerheid te lezen.
Onze deuren zusterlijk zij aan zij symbolisch anders-zijn in verf gezet zijn poorten naar onze werelden van verschil waartussen luttele bakstenen kilometers vreten
Maar op onze drempels toch dat parkje waar nieuwsgierige meisjes verstopt in ons elkaar ontmoeten tussen alle kleuren groen giechelen mijn zenuwvlindertjes als jij dapper een tipje van je sluier oplicht.
De moed van een vrouw
vandaag wil ik enkel gevoel zijn en blind voor ochtendschemer gewikkeld in smaragd satijn
luchtbel vogelzang spat parelmoeren rilling op m'n lijf waar bezieling mij omvat lijkt het of ik rozen wrijf
het marmer van mijn stilte koel tegen mijn huid koost de zilte ochtendkilte
ik wil tasten naar wat het betekent mezelf te ademen alsof ik leven was opgaan in de kleur waarmee ik ben getekend doordrenkt van al het leed waarmee ik kras
|