Homepage Schrijversweb Schrijversweb 2006 Wendy Serraris
Gedichten - Wendy Serraris
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Nu kan alleen verstillen nog
nu kan alleen verstillen nog
als alles sluipend trilt over
broze lijnen heen zodat
grenzen knappen
waarachter
al het wezenlijke dreigt
uiteen te spatten en
uitdooft tot enkel nog
oorverdovend zoemen
overblijft
maar zelfs catatoon
wordt huid beklemmend
hol waarin iel enkel nog
vervliegende echo’s zingen
tot het vel blakert en
zo gerokken wordt dat
ik dit uiterste niet meer ken
het vibreert op de rand van
verscheurend kantelen
naar wat ik niet meer ben
ik sta er mezelf in de weg als
schijn ik plots met te veel
golven lichaamswarmte als bundels
beton waarop lucht stuk slaat
ik voel het zinderen
door het suizen van m’n oren
dat zich mengt onder bonken
waarmee ritmisch hart elke druppel
zweet uit m’n lijf
slaat
Femme fatale
Ze draait
golvende krul
met spelden van schuim
en schetst hiermee gul
haar wiss’lende luim
koelblauw haar getuite lippen
fluis’tren je oren vol van haar fleur
ze lokt je nader met dartelend trippen
om je te bedwelmen met haar geur
nimmer stopt haar spel
waarbij komen en gaan
in een eeuwig duel
elkaar om beurten verslaan
en dan zal ze zich bij zonsondergang
vol rood-oranje schitt’ringen smeren
om ons ademloos van fonk’lende watergang
haar onpeilbare diepten te maskeren
Gedichten © Wendy Serraris
Homepage Schrijversweb Schrijversweb 2006 Wendy Serraris