Homepage  Poëziewedstrijd  Poëziewedstrijd 2008  Amanda Visch  Beoordeling Lingenbergh

Gedichten - Amanda Visch

grijs meisje
 
op haar geblokte vest
speelt zij boter kaas en eieren
van losse rafels haken
gerimpelde vingers handpoppetjes
met allemaal eigen stemmetjes

in het hoofd
geeft ze een teddybeer
in haar armen leven
is die niet lief en ik knik ja

dan kijkt zij over het hof
naar giechelende meisjes
net liep hij nog daar
maar zijn pootje is gebroken
het is oorlog en zwijgt plots

geeft me de teddybeer
of ik een verstopplek weet
want er komen zo soldaten
ik doe hem onder in de tas
zeg dat alles goed komt
zij streelt mijn lange haren

je had het toch altijd kort moeder
wel aan het einde
antwoord ze dan
opeens stil
in het kamp

vraagt me naar de tijd
als ik vertrek weet zij
dat het te laat is



levenslang
 
hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt
over pijpen in wortelhouten handgrepen
oude lege stoelen stoft

en nog steeds de tafel dekt voor twee
hem naar beneden roept met koude koffie
in haar hand dat hij triest wenst

dat zij niet alleen de tijd vergeet
maar ook hun uren samen



goed land leven
 
op volle draf rent een hengst
in wilde manen lente
de boer is het weidse erf

loyaal aan dit harde land
eert hij het dier op klompen
met katers om de voeten

net een roes dat slapen laat
eigen gemaakt opgefokt
als de wijn in zijn kelder

dat naarmate de tijd strekt
koppiger bijt en sterker
een mens wezenloos neerslaat

Gedichten © Amanda Visch

Homepage  Poëziewedstrijd  Poëziewedstrijd 2008  Amanda Visch  Beoordeling Lingenbergh