Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Mirjam Leloux  Beoordeling Klappers

Beoordeling De maintenee - Mirjam Leloux door Gerard Klappers

De maintenee is het relaas van een wat rijpere vrouw die verliefd wordt op een jongere man. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn. En dat is ook zo, want de hoofdpersoon is het slachtoffer van een vooropgezet plan van haar ex-man. Het geheel is voorzien van een laagje vernis gevormd door mooi ogende zinnen. Op het eerste gezicht dan, want daaronder rammelt het aan alle kanten. Het verhaal is qua plot goed uitgedacht maar onvoldoende uitgewerkt. Veel dingen zijn gewoon niet logisch en soms is dat totaal onnodig. Bijvoorbeeld het gegeven dat de hoofdpersoon wekenlang tegen haar zin in op een boerderij verblijft. Waarom zo’n lange tijd? De schrijfster lijkt dat te doen om haar voormalige minnaar de tijd te geven haar rekeningen te plunderen, maar dat kan toch ook binnen twee dagen? En om al die tijd te worden tegengehouden door een valse hond en wat taalproblemen wil er bij mij niet in. Waar een wil is is een weg, denk ik dan. Ook op het einde klopt het niet. Dan wordt het perspectief ineens omgegooid naar de alwetende verteller die even de clou uitlegt. Dit is een zwaktebod.

In dit verhaal wordt ook erg veel uitgelegd. Soms zijn hele alinea’s overbodig omdat ze onnodige informatie bevatten of dingen moeten verklaren die niet verklaart hoeven te worden. Drie voorbeelden:

1: De zin: (de enige die dit weet is mijn man, maar dit terzijde) Als het terzijde is, laat het dan weg. En de rol van de man wordt later nog wel duidelijk.

2: We dronken champagne, misschien wel twee of drie glazen. Later lezen we dat ze tijdens het derde glas haar eerste zoen kreeg.

3: …pakte de laarzen van de boerin (want op mijn schoenen kon ik niet meer lopen) en verliet de boerderij. Waarom die wisseltruc? Het voegt niets toe en als dit gewoon weggelaten wordt hoeft het ook niet op zo’n gekunstelde manier uitgelegd te worden.

Zo zou ik tientallen voorbeelden kunnen geven. Mijn advies aan de schrijfster is om zichzelf te dwingen om minstens 20% van het aantal woorden te schrappen. En ook al lijkt het onmogelijk; het moet. Zo verplicht je jezelf om kritisch te kijken naar passages en zo te ontdekken dat ze soms  makkelijk geschrapt kunnen worden.

De stijl is niet altijd eenduidig. Soms spiritueel en poëtisch, bijvoorbeeld wanneer het wezen van de hoofdpersoon  zich via de naakte zijde in haar minnaar haakt. Maar dan ineens weer erg  plastisch, dan verschijnen er vochtige inlegkruisjes en harige billen. Er worden ook erg veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt:  heldere beekjes, geurende weiden en zoemende insecten in een zin maakt de tekst oppervlakkig en clichématig. De beeldspraak is ook niet altijd logisch. Bloed dat zindert door een wandeling lijkt me wat overdreven. En wat is een interessant gevoel van spanning? Wat wel erg mooi is is de volgende passage:

 De muziek in mijn leven kreeg een heel ander ritme, een andere kleur. De donkere dissonanten die ik de laatste maanden door de problemen rond onze scheiding had gevoeld werden opgelost tot veel vrolijker intervallen in majeur. Ik voelde dat ik leefde, ik werd bemint, ik kon weer stralen.

Dit is mooi van taal, toon en ritme en het is ook nog eens functioneel . En zo hoort het. Hieruit concludeer ik dat de schrijfster wel degelijk goed kan schrijven, maar gehinderd wordt door blinde vlekken ten aanzien van haar eigen werk. En dat is geen schande, dat is een natuurlijk proces. Om dat eruit te krijgen moet je daar door iemand anders op gewezen worden die er objectief naar kijkt. Die taak heb ik hier op me genomen, in de hoop dat het een constructieve uitwerking heeft.

Juli 2010, Gerard Klappers

Beoordeling De maintenee - Mirjam Leloux door Gerard Klappers

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Mirjam Leloux  Beoordeling Klappers