krijt
het verscholen huis heeft volgeschreven muren ik ga daar ’s nachts en krijt ze wit
er zijn vier vensters zonder glas van zuid naar noord vliegen er wilde ganzen door de man achter de vleugel ziet mij niet speelt Schubert door de nacht
morgen zal ik opnieuw beginnen buiten groeit gestaag de klimop
krijtwit
het verscholen huis muren wit, kamers leeg
de oosterzon werpt door het glas in lood kleuren op de grond ik dans er middenin
de man achter de vleugel lacht en vraagt wat ik verwacht de westenwind blaast stemmen door mijn hoofd maar ik versta ze niet
boven slaapt een kind het lijkt wel wat op mij
krijtstof
het verscholen huis de vloer van hout ik ken de kieren wel weet waar het kraken zal met de trap kun je alleen naar boven
de man achter de vleugel heeft ook witte handen we klappen stofwolken met hier en daar een woord diffuus licht schijnt er door
een krijtstern vliegt eruit naar zee.
|