Homepage  Poëziewedstrijd  Poëziewedstrijd 2007  Vera de Brauwer  Beoordeling BSN

Gedichten - Vera de Brauwer

Kralen

Als raamlicht dartelt door de glazen kralen,
dan speelt een beeld van jou in elk facet.
Om jou uit het verleden op te halen,
bekijk ik steeds dit kleurrijke palet.

Geen diamant, hoe fel hij ook mag stralen,
waar één moment van ons is ingebed.
Alleen dit snoer kan over jou verhalen
en elke tint komt voor in jouw portret

dat traag verbleekt, het valt niet te weerleggen.
't Is geen verdwijnen, meer een zacht vervagen
in 't licht van jaren: tijd geeft kleuren prijs.

Waardoor 'k besef dat ik me neer moet leggen
bij het voorbije van voorbije dagen,
bij 't vaststaand feit van het bestaan van grijs.




Nogmaals

elk moment
dat ik geen liefde adem
sterf ik een beetje
die stukjes dood
vlekken voor mijn ogen
verven de hemel zwart

tot ik aan je denk
een doek in blijdschap drenk
en met ferme halen
een gat wrijf in de lucht
waarlangs ik adem
en nogmaals leef
als nooit tevoren

Kiezels

kiezels knerpen in mijn hoofd
licht door oogleden gedoofd
waar is de rust mijzelf beloofd

die ik niet vind
in 't knarsend grind
van mijn gedachten

slechts liggend in het naamloos gras
alsof taal er nimmer was
kan ik het pure zijn betrachten

Doorrijden of doorgaan

rijdend met de wagen
gekomen op het punt
waar doorrijden de dood verleidt
aarzelt zij om te vertragen?

ze mindert snelheid, elke keer
verjaagt de schimmen bij haar graf
om wie ze bij momenten
niets of minder geeft
maar anderzijds
zijn zij de reden dat ze leeft

ze slaat linksaf of rechts
al naar gelang de plaats, de dag
enkel de autospiegel weet
wanneer precies zij op haar tanden beet.

Gedichten © Vera de Brauwer

Homepage  Poëziewedstrijd  Poëziewedstrijd 2007  Vera de Brauwer  Beoordeling BSN