Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2014  Isolde Sanders  Beoordeling Vesseur

Beoordeling Groninger liefde / Isolde Sanders door Eva Vesseur

Okee, zo gaat dat dus. Groninger liefde. De suspense is moordend in dit verhaal van Isolde Sanders. Het landschap van Groningen is een dankbaar landschap. De lezer herkent het meteen en dat maakt het niet moeilijk om in dit verhaal te komen. Vanaf het volgende moment wordt er de suggestie gedaan van een vreselijk misdrijf.

“Edo ziet de vreemde vrouw om negen uur ‘s ochtends uit de streekbus stappen tegenover de oude school. In november zijn de struiken kaal genoeg om elke beweging te zien, zelfs drie akkers ver. Haar scherp omlijnde figuur beweegt over de Polderweg naar de Hogeweg. Haar silhouet is net wat gedekter dan de diepbruine klei, die zwart lijkt maar het niet is. Het land lijkt alleen donker als regenwolken aan de einder hangen.”

Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een onoplosbaar misdrijf. De gekrenkte boerenman, de onwetende stadse vrouw, de locatie. Vanaf dit moment zit de lezer dan ook op het puntje van zijn stoel. Deze vrouw komt daar nooit meer weg.

Dit gevoel versterkt in de volgende alinea:

Sommige gehuchten hebben geen plaatsnaambord meer, omdat iemand ze voor de grap heeft weggehaald. De B&B waar ze had willen overnachten ligt aan een andere Noorderstraat, in een oude buurtschap die op geen enkele kaart meer staat. Het feit dat hij een B&B bordje buiten heeft hangen, maakt zijn huis nog niet tot een B&B. Hij heeft geen computer en ook geen B&B website en ze heeft geen afspraak met hem. Hij begint te neuriën.

Edo is zich er bewust van dat de vrouw verkeerd is. De vrouw praat over haar werk, de regeldingen en heeft geen enkel vermoeden dat ze op de verkeerde plek is beland. Niemand zal haar terugvinden. Dat is zeker. Edo begint te neuriën. Dat voorspelt weinig goeds.

De tegenstelling tussen de twee personages maakt dit verhaal veel sterker. Zij gaat maar door over haar regeldingen, haar to-do lijstjes en haar resultaat gerichte levensstijl. Het fascineert Edo. Hij wil haar houden. Hij was zo afgezonderd van de rest van de wereld dat een paar uur met deze vrouw genoeg is om hem geheel te veranderen. Nog steeds denkt de lezer dat het fout gaat. Dat Edo de vrouw in zijn kelder zal opsluiten, dat hij haar zal vermoorden omdat hij wil dat ze nooit meer weggaat, dat hij haar opsluit in een kippenhok waar ze jaren in eenzaamheid doorbrengt. Er is zoveel suspense dat dit allemaal door het hoofd gaat van de lezer.

Zinnen als ‘hij kijkt haar recht aan, zonder mimiek’ maken dit nog erger. Velen waren al lang weggerend maar deze vrouw niet. Hoe vriendelijk en gezellig het ook wordt tussen die twee. Omdat Isolde Edo heeft neergezet als een vreemde snuiter geloven we nooit dat het echt gezellig is. De onverwoede poging iets in haar systeem te veranderen door in haar notities te schrijven, zijn ‘speech’ die niet eens een speech is, de machteloosheid van Edo sijpelt er doorheen. Hij is de domme kracht. Zij is de naïeve slimme. Het publiek is er nog altijd van overtuigd dat de domme kracht zal winnen, maar plots is alles anders. Of het een teleurstelling is of een overwinnig, dat blijft in het midden. Feit is dat Isolde Sanders de lezer op het verkeerde been zet. Als dit verhaal deze titel niet had gedragen was het een teleurstellend einde. Nu is het Groninger liefde.
 

Augustus 2014, Eva Vesseur

Beoordeling Groninger liefde / Isolde Sanders door Eva Vesseur

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2014  Isolde Sanders  Beoordeling Vesseur