Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Rene Leijtens  Beoordeling Vlaming

Beoordeling Tegenwind - Rene Leijtens door Maja Vlaming

René Leijtens verhaal begint met een spannend moment: op Texel komt parachutespringer
Karel erachter dat ook zijn noodchute het niet doet. Verrassend genoeg lijkt het hem niet te
deren, later in het verhaal blijkt waarom. Terwijl hij door de lucht snelt, wordt de lezer
meegevoerd naar zijn ouderlijk huis op Texel. Een huiselijke scène ontvouwt zich, waarin
Karel opduikt als geest (zijn moeder is zich in elk geval bewust van zijn aanwezigheid). Na
die scène zijn we weer terug bij Karel in de lucht, om snel een volgend uitstapje te maken
naar de woning van zijn ex-vriendin. Ook bij haar verschijnt Karel als geest, onzichtbaar
voor haar nieuwe vlam, maar niet voor haar. Aan het einde van het verhaal, vlak voordat
Karel te pletter valt, ziet hij ineens zijn vrienden in de kroeg zitten. Ze hebben het over zijn
dood en onthullen aan de lezer dat hij waarschijnlijk zelfmoord pleegde.

Het is overduidelijk dat René Leijtens technisch goed kan schrijven. Zijn zinnen lopen
uitstekend, zijn dialogen zijn vlot en helder, een personage of situatie kan hij in één zin
neerzetten en zijn taalgebruik is niet overdreven literair. Vooral het stukje over Karels
vrienden laat zijn schrijftalent zien. Het heeft een leuke twist en rake beschrijvingen zoals:
"Erwin groette een man in een glimmend donkergrijs pak en een roze overhemd. Zijn hand rustte achteloos op de billen van een slanke vrouw met lang blond haar." Je ziet het voor je en de toon past goed bij de situatie: kerels in de kroeg.
Een enkele keer is een omschrijving niet zo raak, bijvoorbeeld: "De arend keek even naar boven, naar het naderende onheil. Ze trok haar kop in en maakte zich uit de voeten. Een zich uit de voeten makende arend? Dat zie ik niet zo goed voor me.
De spanningsopbouw en bijhorende ontlading heeft de schrijver goed gedaan. Ik werd
verrast op het einde toen ik erachter kwam waarom de parachute het niet deed. Ook maakt
de schrijver zijn lezer nieuwsgierig met brokjes informatie die naar meer smaken, hij geeft
niet alles meteen weg, uitstekend gedaan!

Maar de schrijver heeft het zichzelf wel wat te moeilijk gemaakt en dat zit hem in het
onderwerp: 'Hoofdpersoon sterft en ziet de belangrijke personen uit zijn leven
voorbijkomen.' Daar is al heel veel over geschreven en als je dat ook wil doen, moet je met
iets komen dat briljant is. Daarnaast vragen geestverschijningen en andere magische
elementen om een extra strak geschreven verhaal. De lat ligt hier dus hoger dan bij een
'normaal' verhaal.
Misschien heeft de schrijver daarom wel ingewikkelde vooruitblikken in zijn verhaal
verwerkt. Als lezer vond ik dat echter verwarrend. We hebben een verhaalheden waarin
Karel door de lucht naar beneden valt en het perspectief duidelijk bij hem ligt en we hebben
scènes die in andere tijden spelen waarin hij aanwezig is - hoewel niet lijflijk - maar het
perspectief bij anderen lijkt te liggen (bij zijn vrienden in de kroeg bijvoorbeeld).
De tijden compliceren het geheel verder: het stukje in zijn ouderlijk huis speelt zich af in
dezelfde tijd als het verhaalheden, terwijl die met zijn vriendin zich jaren later afspeelt. Het
daarop volgende gesprek in de kroeg vindt weer vrij korte tijd na het verhaalheden plaats,
maar wanneer precies is onduidelijk. Zo zie je ze als lezer een beetje vliegen...

Als geheel vind ik verhaal dus niet helemaal geslaagd. Maar de losse stukken die samen het
verhaal vormen zijn zo goed geschreven, dat ik het verhaal toch met plezier gelezen heb en
vind dat het terecht gewonnen heeft.

December 2011, Maja Vlaming

Beoordeling Tegenwind - Rene Leijtens door Maja Vlaming

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2010  Rene Leijtens  Beoordeling Vlaming