Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2012  Tom Thys  Beoordeling Vlaming

Beoordeling Nick Nightingale - Tom Thys door Maja Vlaming

Al de eerste zinnen van dit verhaal tonen het talent van de schrijver. Tom Thys speelt
vaardig met taal en roept een betoverende sfeer op. Ik wou graag doorlezen.

Het verhaal speelt zich af in New Orleans. Aan het woord is een oude, aan lager wal geraakte jazzpianist die geplaagd wordt door migraine, flashbacks en zelfs psychoses, te wijten aan drugs- en alcoholmisbruik. Hij vertelt over zijn leven, de hoogte- en dieptepunten, en over iets dat hem recentelijk overkwam. Hij reageerde op de advertentie van een zekere Nick Nightingale die een pianodocent zocht. Hij werd meteen aangenomen omdat de jongeman hem herkende en veel respect voor zijn jazzmuziek had.Ook Nick blijkt een groot talent te zijn en gaandeweg ontstaat vriendschap en wederzijds respect tussen leerling en leraar. Nick doet de verteller aan zichzelf in zijn hoogtijdagen denken, het maakt hem melancholiek en trots tegelijk. Hij is gefrustreerd over alle kansen die hij vergooide in zijn leven en jaloers op zijn leerling, die aan het begin van iets moois staat. Het verhaal eindigt met een optreden van Nick in wereldberoemde jazzclub Sweet Lorraine's. Natuurlijk is het optreden een succes. Als de verteller niet veel later aan de Mississippi-rivier wegmijmert, wordt hij aangesproken door een voorbijganger, die hem toebijt dat zijn optreden die avond een schandvlek op zijn carrière is.

De clue aan het einde van het verhaal laat zien dat de hoofdpersoon ernstig psychotisch is, of opmerkelijk fantasievol kan confabuleren. Over wat wel en wat niet echt gebeurd is, tast de lezer in het duister. Ik denk dat wat meer duidelijkheid beter zou zijn.
Een ander punt(je) van kritiek gaat over de opbouw. Het begin van het verhaal belooft een lang verhaal of zelfs een roman, niet een kort verhaal. Ook is de opbouw wat onevenwichtig: we krijgen een lang stuk achtergrond over het verleden van de hoofdpersoon, daarna een (relatief) kort stuk over een avontuur dat hij kort geleden meemaakte. Het laatste had wat mij betreft uitgebreider verhaald mogen worden. Zo is een belangrijke scène over de aanvaring die de verteller met Nicks vrienden heeft, echt te beknopt. Dat meteen aan het begin van de scène verklapt wordt dat er een aanvaring aankomt, is ook jammer.
De schrijver gebruikt namen en settings die echt bestaan (hebben) en heeft dat goed aangepakt. Een voorbeeld is de naam Nick Nightingale, een verwijzing naar de mysterieuze pianist uit de film 'With Eyes Wide Shut.' Omdat het verhaal ook mysterieus is past dat goed. Verder worden er grote namen uit de jazzwereld genoemd die de fictieve hoofdpersoon gekend zou hebben, wat hem geloofwaardiger maakt. Enig foutje op dit gebied is misschien de naam van zijn debuutplaat: 'In the Light of the Moon.' Dat is ook de naam van een bekende film over de macabere seriemoordenaar Ed Gein. Als lezer gaf dat mij de verkeerde associatie.
Af en toe kan een beschrijving iets origineler. 'Als sneeuw voor de zon' bijvoorbeeld is wat afgezaagd en juist omdat de schrijver meestal fraaie beschrijvingen gebruikt, valt dat negatief op. Daarnaast zou wat meer variatie in lengte van zinnen en beschrijvingen het verhaal beter maken. Er staan geen 'foute' zinnen in dit verhaal, maar te veel gecompliceerde met punt-komma's van elkaar gescheiden volzinnen. Af en toe een korte zin ertussen zou het verhaal krachtiger maken.

Ondanks de kritiek die ik net gaf, vind ik dat er weinig valt af te dingen aan dit mooie verhaal. Het gaat simpelweg om wat 'poetswerk' en het uitbreiden van enkele alinea's in het tweede deel, noem het maar de puntjes op de 'i' zetten. Het verhaal is uitstekend geschreven en het onderwerp interessant!
Mijn beoordeling sluit ik graag af met een stukje dat ik heel mooi vond en een goed voorbeeld is van het schrijftalent van Tom Thys:
"Terwijl hij nog tussen de lakens lag te dromen van eeuwige roem; bereidde ik het ontbijt; en de ochtenden waarop ik geen last had van migraine of flashbacks, vulde ik met karweitjes zoals het overschilderen van de blauw-groene schimmelplekken in zijn appartement. Als hij een slechte dag had achter de piano - wat zeer zelden gebeurde - troostte ik hem zelfs door te zeggen dat ik Keith Jarrett ooit twee valse noten in één nummer had horen spelen."

Maart 2012, Maja Vlaming

Beoordeling Nick Nightingale - Tom Thys door Maja Vlaming

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2012  Tom Thys  Beoordeling Vlaming